жывот, , м.

  1. Частка цела ў чалавека і жывёл, у якой размешчаны органы стрававання.

    • Боль у жываце.
  2. Страўнік, кішэчнік (разм.).

    • Купіць лякарства ад жывата.
    • Благому жывату і пірог шкодзіць (прыказка).

  • Падарваць жывот (жываты) са смеху (разм.) — моцна смяяцца, аж заходзіцца.

  • Жывот падцягнула (безас.) — захацелася есці.

  • Качацца жыватом (разм.) — качацца ад болю ў жываце.

  • Хватацца за жывот (разм.) — хахатаць да знямогі.

  • Плячысты на жывот (разм. жарт.) — ахвотнік паесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)