Verbum

жывот, ✂, м.

1. Частка цела ў чалавека і жывёл, у якой размешчаны органы стрававання.

   • Боль у жываце.

2. Страўнік, кішэчнік (разм.).

   • Купіць лякарства ад жывата.
   • Благому жывату і пірог шкодзіць (прыказка).

◊

• Падарваць жывот (жываты) са смеху (разм.) — моцна смяяцца, аж заходзіцца.

• Жывот падцягнула (безас.) — захацелася есці.

• Качацца жыватом (разм.) — качацца ад болю ў жываце.

• Хватацца за жывот (разм.) — хахатаць да знямогі.

• Плячысты на жывот (разм. жарт.) — ахвотнік паесці.