Verbum

жыццё, ✂, н.

1. Сукупнасць з’яў, якія адбываюцца ў арганізмах, асобая форма існавання і руху матэрыі, якая ўзнікла на пэўным этапе яе развіцця.

   • Узнікненне жыцця на Зямлі.
   • Ж. раслін.
   • Законы жыцця.

2. Фізіялагічнае існаванне чалавека, раслін, усяго жывога.

   • Чалавек нараджаецца для жыцця (прыказка).
   • Даць каму-н. ж. (нарадзіць каго-н.; высок.).
   • Дараваць ж. (памілаваць).
   • Кончыць ж. (памерці).
   • Паміж жыццём і смерцю (знаходзіцца ў вельмі небяспечным стане).
   • Пытанне жыцця або смерці (пра што-н. вельмі важнае, рашаючае).

   • Не на ж., а на смерць (змагацца, біцца і пад. — не шкадуючы жыцця).

   • Аддаць ж. за каго-, што-н. (памерці, ахвяраваць сабой).
   • Паплаціцца жыццём (загінуць).

3. Час такога існавання ад яго ўзнікнення да канца, а таксама ў які-н. яго перыяд.

   • Кароткае ж.
   • Духоўнае ж.
   • Пад канец жыцця.
   • Ж. пражыць — не поле перайсці (прыказка).

4. Дзейнасць грамадства і чалавека ў розных праявах.

   • Грамадскае ж.
   • Вясковае ж.
   • Духоўнае ж.

5. Навакольная рэчаіснасць.

   • Сувязь навукі з жыццём.
   • Правесці прапанову ў ж.

6. Ажыўленне, праяўленне дзейнасці, энергіі.

   • На вуліцы чулася ж.

◊

• Не ад добрага жыцця — з гора, з бяды, не па сваёй ахвоце.

• Пуцёўка ў жыццё — веды, навыкі і пад., якія даюць магчымасць займацца працоўнай дзейнасцю.

|| прым. жыццёвы, ✂.