Verbum

згода

назоўнік | жаночы род

1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.

   • Даць згоду на што-н.
   • З чыёй-н. згоды.
   • Маўчанне — знак згоды (прыказка).

2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.

   • Прыйсці да згоды.

3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.

   • Жыць у згодзе.

4. безасабовая форма: у знач. выказніка: Дамовіліся, пярэчанняў няма.

   • Ну, што, з.? Едзем разам?

У згодзе з чым (кніжнае) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.

• Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.