жадзён, ✂, м. (разм.).

Які церпіць нястачу ў самым неабходным, ахвочы да чаго-н.

  • Ён ж. скарынцы хлеба.

◊

  • Жадзён на вока (разм. неадабр.) — пра зайздроснага, сквапнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)