збег, ✂, м.

  1. гл. збегчы.

  2. Месца, паглыбленне, па якім збягае вада.

    • Стаць на самым збегу вады.

  3. Спалучэнне, злучэнне (спец.).

    • З. зычных гукаў.

◊

  • Збег акалічнасцей — абставіны, якія склаліся пэўным чынам, ход падзей, які абумовіў што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)