заверыць, ✂; зак.

  1. каго (што) у чым. Запэўніць у верагоднасці чаго-н., паручыцца за што-н.

    • «Усё будзе зроблена як мае быць», — заверыў старшыня.

  2. Засведчыць, змацаваўшы подпісам, пячаткай.

    • З. подпіс.
    • З. дакумент.

|| незак. завяраць, ✂.

|| наз. завярэнне, ✂, завяранне, ✂ і заверка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)