затаіць, ✂; зак.

Скрыўшы ад іншых (якое-н. пачуццё), захаваць у сабе, у душы.

  • З. крыўду.

◊

  • Затаіць дыханне — стрымаць дыханне (напружана ўслухоўваючыся, прытаіўшыся, спалохаўшыся і пад.).

|| незак. затойваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)