засціць, ✂; незак. (разм.).

Засланяць, загароджваць (святло), перашкаджаць добра бачыць.

  • Адыдзі ад святла, бо засціш.
  • Слёзы засцяць вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)