зарубка, ✂, ж.

  1. гл. зарубіць .

  2. Метка, знак, зробленыя сякерай, нажом і пад. на чым-н., засечка.

    • З. на дрэве.

|| прым. зарубкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)