заладзіць​2, ✂; зак. (разм.).

  1. Паўтараючыся, гаварыць адно і тое ж.

    • Заладзіў і вярзе адно і тое ж.

  2. Пачацца і ісці ўвесь час.

    • Заладзіў дождж і ўпынку яму няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)