закруціць1, ; зак.

  1. Круцячы, завіць, загнуць, заламаць або завязаць чым-н.

    • З. вусы.
    • З. рукі.
  2. Абматаць вакол чаго-н.

    • З. хустку на галаву.
  3. Загарнуць у што-н., абматаць чым-н.

    • З. дзіця ў коўдру.
  4. Круцячы, зашрубаваць, закрыць.

    • З. гайку.
    • З. кран.

  • Закруціць галаву каму (разм. неадабр.) — моцна захапіць, пазбавіўшы здольнасці цвяроза разважаць.

    • З. галаву дзяўчыне.

|| незак. закручваць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)