законнік, ✂, м. (разм.).

  1. Знаўца законаў (у 2 знач.), заканазнавец.

  2. Той, хто строга прытрымліваецца закона (у 2 знач.).

|| ж. законніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)