зайсці, ; зак.

  1. Ідучы, мімаходам пабыць дзе-н., наведаць каго-н., наогул прыйсці да каго-н.

    • З. ў кантору.
    • З. да сябра.
    • Зайдзіце да мяне вечарам.
  2. па каго-што і з інф. Прыйсці куды-н. па каго-, што-н., з якой-н. мэтай.

    • З. ў яслі па дзіця.
  3. Падысці не прама, а збоку, у абход.

    • З. ад лесу.
    • З. з правага боку.
  4. Ідучы, трапіць куды-н. далёка, за якую-н. мяжу.

    • З. ў тыл.
    • З. па горла ў ваду.
    • Сонца зайшло за хмары або сонца зайшло (г. зн. схавалася за гарызонтам).
    • Гутарка зайшла за поўнач (перан.).
    • Справа зайшла надта далёка (перан. перайшла дазволеныя межы).
  5. Узнікнуць, пачацца (пра размову, гутарку).

    • Зайшла гаворка пра літаратуру.
  6. Зрабіць ход, пайсці (пра гульні ў карты).

    • З. тузам (з туза).
  7. у што. Заехаць, паглыбіцца.

    • Цвік зайшоў у сцяну па самую плешку.

|| незак. заходзіць, .

|| наз. заход, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)