займеннік, ✂, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая ўключае словы, што не абазначаюць прадметаў, іх прымет, колькасці або парадку па падліку, а толькі паказваюць на іх.

  • Асабовыя займеннікі (я, ты, ён).
  • Прыналежныя займеннікі (мой, твой, яго) і інш.

|| прым. займенны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)