задзімаць, ✂; незак.

  1. гл. задзьмуць.

  2. Пра вецер, мяцеліцу: дзьмуць, пранікаючы куды-н.

    • Часам у вокны задзімаў вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)