зачыніць, ; зак.

  1. Пакрыць векам.

    • З. скрыню.
  2. Злучыць створкі для спынення доступу, пранікнення ў сярэдзіну каго-, чаго-н.

    • З. дзверы.
    • З. хату.
  3. Змясціўшы куды-н., заперці на замок.

    • З. дзяцей у хаце.

  • Свет зачыніць каму (разм.) — перашкодзіць нармальнаму, спакойнаму жыццю.

  • Як зачыніць — поўна.

|| незак. зачыняць, .

|| звар. зачыніцца, .

|| незак. зачыняцца, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)