захрыбетнік, ✂, м. (разм.).

Дармаед, чалавек, які жыве чужой працай.

|| ж. захрыбетніца, ✂.

|| прым. захрыбетніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)