заблытацца, ; зак.

  1. гл. блытацца.

  2. перан. Аказацца ў цяжкім становішчы ад чаго-н.

    • З. ў даўгах.
  3. Збіцца з дарогі, заблудзіць (разм.).

    • З. ў незнаёмай мясцовасці.
  4. Стаць цяжкім для вырашэння.

    • Пытанне заблыталася.

|| незак. заблытвацца, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)