з-за, прыназ.

  1. Ужыв. пры абазначэнні напрамку, руху адкуль-н., з месца, закрытага чым-н., з супрацьлеглага боку чаго-н.

    • Выглядваць з-за дзвярэй.
    • Дом віднеецца з-за агароджы.
    • Вылезці з-за стала.

  2. Ужыв. пры ўказанні на прычыну, падставу дзеяння або пры ўказанні на асобу, што з’яўляецца прычынай чаго-н.

    • Спрачацца з-за дробязей.
    • З-за яго столькі непрыемнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)