вызваліцель, ✂, м.

Той, хто вызваліў ці вызваляе каго-, што-н. ад прыгнёту, уціску.

  • В. прыгнечаных.

|| ж. вызваліцельніца, ✂.

|| прым. вызваліцельскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)