вызваліцель назоўнік | мужчынскі род
Той, хто вызваліў ці вызваляе каго-, што-н. ад прыгнёту, уціску.
- В. прыгнечаных.
|| жаночы род: вызваліцельніца.
|| прыметнік: вызваліцельскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)