выжыць​2, ✂; зак.

Застацца жывым пасля цяжкай хваробы, ранення і пад.

  • Ранены выжыў.

◊

  • Выжыць з розуму (разм.) — страціць памяць, здольнасць усведамляць.

|| незак. выжываць, ✂.

|| наз. выжыванне, ✂.

  • Барацьба за в. чалавецтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)