Verbum

высокі, ✂.

1. Вялікі па працягласці знізу ўверх або далёка размешчаны ў напрамку знізу ўверх; проціл. нізкі.

   • В. рост.
   • В. дом.
   • Высокія горы.
   • Жыць высока (прысл.).
   • В. лоб (вялікі).

2. Значна большы за сярэднюю норму, за сярэдні ўзровень.

   • В. ціск крыві.
   • В. ўраджай.
   • Высокія тэмпы развіцця.
   • В. працэнт.
   • Высокая вада (на высокім узроўні).

3. Выдатны па свайму значэнню, вельмі важны, пачэсны (кніжн.).

   • Высокая адказнасць.
   • В. гонар.
   • Высокая ўзнагарода.
   • В. госць.

4. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па свайму зместу (кніжн.).

   • Высокая ідэйнасць.
   • В. стыль.

5. Вельмі добры.

   • Высокае майстэрства.
   • Кніга высокай вартасці.
   • Быць высокай думкі пра каго-н.

6. Тонкі, гучны, які ўтвараецца ваганнямі вялікай частаты (пра гукі).

   • В. голас.
   • Высокая нота.

|| памянш. высокенькі, ✂.

|| наз. вышыня, ✂.