вырубіць, ✂; зак.

  1. Зрубіць, пабудаваць што-н.

    • Чаго і з сцяны не вырубіш? (загадка).

  2. Здабыць руду, вугаль.

    • Вырубіў 102 тоны вугалю.

|| незак. вырубаць, ✂.

|| наз. вырубка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)