вырадак, ✂, м.
Той, хто выдзяляецца ў якім-н. асяроддзі сваімі крайне адмоўнымі, агіднымі якасцямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)