выпіраць, ✂; незак.

  1. гл. выперці.

  2. Выдавацца на паверхню, выпінацца.

    • Востры кадык выпірае на шыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)