вынікаць, ✂; незак.

  1. З’яўляцца, паўставаць.

    • Слупы вынікалі з-за ўзгоркаў і зноў знікалі.

  2. (І і 2 ас. не ўжыв.). З’яўляцца лагічным вынікам, узнікаць з чаго-н.

    • Як вынікае са сказанага.

|| зак. вынікнуць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)