вылупіць, ​✂; зак. (разм.).

  1. З сілай выдраць.

    • В. ліст з кнігі.
    • В. прабой з вушака.

  2. Набіць, адлупцаваць.

◊

  • Вылупіць вочы — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылупліваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)