вылецець, ✂; зак.

  1. Летучы, накіравацца, адправіцца куды-н.

    • Птушка вылецела з гнязда.
    • Пасажыр вылецеў у Маскву.
    • Вылецела з галавы (перан. знікла, забылася).

  2. Летучы, паявіцца адкуль-н.

    • Самалёты вылецелі з-за хмары.

  3. перан. Аказацца звольненым, выключаным адкуль-н. (разм.).

    • В. са службы.

|| незак. вылятаць, ✂.

|| наз. вылет, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)