Verbum

выкаціць, ✂; зак.

1. Коцячы, перамясціць, выдаліць.

   • В. бочку з падвала.
   • В. калёсы на двор.

2. Хутка выехаць адкуль-н. (разм.).

   • На плошчу выкаціў аўтобус.

3. перан., ас. і безас. Знішчыць агнём (разм.).

   • Пажар выкаціў палавіну вёскі.
   • Жыта выкаціла агнём.

◊

• Выкаціць бельмы (разм. груб.) — вытарашчыць вочы.

|| незак. выкочваць, ✂.