выезд назоўнік | мужчынскі род
-
гл. выехаць.
-
Месца, праз якое выязджаюць.
- В. на шашу.
-
Коні з экіпажам і вупражжу (устарэлае).
|| прыметнік: выязны.
- Выязная сесія суда (па-за месцам работы).
- Выязныя вароты.
- В. конь (не рабочы; устарэлае).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)