выехаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Паехаць, адправіцца з аднаго месца ў другое.

    • В. з города.
    • В. з варот.
  2. Едучы, паявіцца дзе-н.

    • В. на лясную поляну.
    • З-за вугла выехала машына.
  3. Пакінуць адно месца жыхарства, пераехаўшы на другое.

    • Жыхары выехалі.
  4. Плаўна вываліцца, выпасці (размоўнае).

    • Пакет выехаў з рук.
  5. пераноснае значэнне, на кім-чым. Выкарыстаць для сваёй выгады чыю-н. працу, якія-н. акалічнасці (размоўнае неадабральнае).

    • В. на памочніку.
    • В. на акалічнасцях.

|| незакончанае трыванне: выязджаць.

|| назоўнік: выезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)