выехаць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Паехаць, адправіцца з аднаго месца ў другое.
- В. з города.
- В. з варот.
-
Едучы, паявіцца дзе-н.
- В. на лясную поляну.
- З-за вугла выехала машына.
-
Пакінуць адно месца жыхарства, пераехаўшы на другое.
- Жыхары выехалі.
-
Плаўна вываліцца, выпасці (размоўнае).
- Пакет выехаў з рук.
-
пераноснае значэнне, на кім-чым. Выкарыстаць для сваёй выгады чыю-н. працу, якія-н. акалічнасці (размоўнае неадабральнае).
- В. на памочніку.
- В. на акалічнасцях.
|| незакончанае трыванне: выязджаць.
|| назоўнік: выезд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)