выдзіманне, ✂, н.

  1. гл. выдзьмуць.

  2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)