выбрык, ✂, м. (разм.).

  1. гл. выбрыкваць.

  2. Учынак, які супярэчыць агульнапрынятым нормам паводзін.

    • Гэта ўсё яго выбрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)