выбегчы, ​✂; зак.

  1. Выйсці адкуль-н., накіравацца адкуль-н., куды-н., рухаючыся бягом.

    • В. з хаты.
    • З лесу выбег лось.

  2. Выцечы адкуль-н. цераз край.

    • Выбегла малако з каструлі.

|| незак. выбягаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)