Verbum

выбіцца, ✂; зак.

1. З цяжкасцямі выйсці адкуль-н., вызваліцца.

   • В. з натоўпу.
   • В. з галечы.
   • В. з даўгоў.

2. Прабіцца, вылезці з-пад чаго-н. на паверхню.

   • Агонь выбіўся з-пад страхі.
   • Валасы выбіліся з-пад хусткі.

3. Разбіцца (пра шкло акна).

• Выбілася шыба.

◊

• Выбіцца з сіл — вельмі стаміцца, знемагчы.

• Выбіцца з графіка — парушыць графік работ.

• Выбіцца са сну (разм.) — доўга не засынаць, часта прачынацца ноччу.

• Выбіцца (або выйсці) у людзі (разм.) — пасля доўгіх намаганняў дасягнуць добрага грамадскага становішча.

|| незак. выбівацца, ✂.