вузел1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Месца, дзе звязаны канцы чаго-н. або зацягнута пятля на чым-н.

    • Завязаць в. або вузлом.
    • В. на канаце.
    • Хусцінка на шыі завязана ў в.
    • Марскі в. (асобы спосаб завязвання тросаў у маракоў).
  2. Месца перакрыжавання, стыку чаго-н. і пад. (ліній, магістралей, валокнаў і пад.).

    • Чыгуначны в.
    • В. дарог.
    • Тэлеграфны в.
    • Нервовы в.
    • В. супярэчнасцей (пераноснае значэнне).
  3. Частка механнзма або тэхнічнае Устройства, якія ўяўляюць сабой складанае злучэнне дэталей, асобных частак (спецыяльны тэрмін).

    • Зборка вузлоў.
    • Санітарныя вузлы ў кватэрах (каналізацыя, водаправод і пад.).
  4. Тое, што і клунак. Звязаць рэчы ў в. Гордзіеў вузел (кніжнае) — пра заблытаныя абставіны, справы [па імені цара Гордзія, што завязаў вузел, які быў рассечаны Аляксандрам Македонскім].

    • Рассячы гордзіеў вузел (смела вырашыць цяжкае пытанне).

|| памяншальная форма: вузельчык.

|| прыметнік: вузлавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)