вузел1 назоўнік | мужчынскі род
-
Месца, дзе звязаны канцы чаго-н. або зацягнута пятля на чым-н.
- Завязаць в. або вузлом.
- В. на канаце.
- Хусцінка на шыі завязана ў в.
- Марскі в. (асобы спосаб завязвання тросаў у маракоў).
-
Месца перакрыжавання, стыку чаго-н. і пад. (ліній, магістралей, валокнаў і пад.).
- Чыгуначны в.
- В. дарог.
- Тэлеграфны в.
- Нервовы в.
- В. супярэчнасцей (пераноснае значэнне).
-
Частка механнзма або тэхнічнае Устройства, якія ўяўляюць сабой складанае злучэнне дэталей, асобных частак (спецыяльны тэрмін).
- Зборка вузлоў.
- Санітарныя вузлы ў кватэрах (каналізацыя, водаправод і пад.).
-
Тое, што і клунак. Звязаць рэчы ў в. Гордзіеў вузел (кніжнае) — пра заблытаныя абставіны, справы [па імені цара Гордзія, што завязаў вузел, які быў рассечаны Аляксандрам Македонскім].
- Рассячы гордзіеў вузел (смела вырашыць цяжкае пытанне).
|| памяншальная форма: вузельчык.
|| прыметнік: вузлавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)