вужака, ✂, ж.

  1. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног, змяя (разм.).

    • Віцца вужакай (таксама перан. падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.).

  2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека.

|| прым. вужачы, ✂.

  • Вужачая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)