вугаль, ✂, н.

  1. (мн. вуглі́). Цвёрдае гаручае выкапнёвае рэчыва арганічнага паходжання.

    • Каменны в.
    • Буры в.

  2. (мн. вуглі́ і вугалі́). Рэшткі няпоўнага згарання драўніны; кавалак абгарэлага дрэва.

    • Драўляны в.
    • Выграбі вугалі з печы.

○

  • Белы вугаль — пра рухаючую сілу вады.

  • Блакітны вугаль — пра рухаючую сілу ветру.

|| памянш. вугалёк, ✂, вугельчык, ✂ і вугольчык, ✂.

|| зб. вуголле, ✂.

|| прым. вугальны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)