вугал назоўнік | мужчынскі род
-
У геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта.
- Вяршыня вугла.
- Прамы в. (90°).
- Востры в. (меншы за 90°).
- Тупы в. (большы за 90°).
- Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка.
- Сагнуць што-н. пад вуглом.
-
Месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н.
- В. дома.
- Пайсці за в.
- З-за вугла зрабіць што-н. (пераноснае значэнне: спадцішка).
-
Частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут (у 2 знач.).
- Наймаць в.
-
Наогул прыстанак, месца, дзе жывуць.
- Мець свой в.
|| памяншальная форма: вугалок.
|| прыметнік: вуглавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)