Verbum

вугал, ✂, м.

1. У геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта.

   • Вяршыня вугла.
   • Прамы в. (90°).
   • Востры в. (меншы за 90°).
   • Тупы в. (большы за 90°).
   • Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка.
   • Сагнуць што-н. пад вуглом.

2. Месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н.

   • В. дома.
   • Пайсці за в.
   • З-за вугла зрабіць што-н. (перан. спадцішка).

3. Частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут (у 2 знач.).

   • Наймаць в.

4. Наогул прыстанак, месца, дзе жывуць.

   • Мець свой в.

|| памянш. вугалок, ✂.

|| прым. вуглавы, ✂.