вожык, ​✂, м.

  1. Невялікі звярок з доўгімі вострымі іголкамі на спіне і баках.

  2. Мужчынская прычоска ў выглядзе коратка абстрыжаных стаячых валасоў.

    • Стрыгчыся пад вожыка.

|| прым. вожыкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)