Verbum

воля назоўнік | жаночы род

1. Здольнасць ажыццяўляць свае жаданні, пастаўленыя перад сабой мэты.

   • Сіла волі.
   • Выхаванне волі.

2. да чаго. Свядомае імкненне да ажыццяўлення чаго-н.

   • В. да перамогі.

3. Жаданне, патрабаванне.

   • Дыктаваць сваю волю.
   • Апошняя в. (запавет).

4. Улада, права.

   • Гэта ў тваёй волі.
   • Ваша добрая в. або в. ваша (рабіце, як лічыце патрэбным).
   • На волю лесу (без падтрымкі, дапамогі, нагляду).

5. Свабода ў праяўленні чаго-н.

   • Даць волю пачуццям.
   • Рукам волі не давай (не біся).

6. Свабода, незалежнасць; процілегласць няволя.

   • Змагацца за волю і незалежнасць народа.

7. Становішча, пры якім жыццё чалавека, жывёл, птушак не абмежавана ўмовамі зняволення.

   • Выйсці на волю.
   • Выпусціць жураўля на волю.

8. Прастор, прыволле.

   • Тут дзецям в.

|| прыметнік: валявы.

• Валявыя рашэнні.