віза, ✂, ж.

  1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

    • Паставіць сваю візу.

  2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прым. візавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)