віза назоўнік | жаночы род

  1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

    • Паставіць сваю візу.
  2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прыметнік: візавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)