Verbum

вір назоўнік | мужчынскі род

1. Кругавы, лейкападобны рух вады на рацэ, які ўзнікае ад сутыкнення сустрэчных плыней.

   • В. падзей (пераноснае значэнне).

2. Глыбокае месца ў рацэ, з ямай, дзе адбываецца завіхрэнне плыні.

   • У віру на калу (размоўнае) —
     1. пра няўстойлівае, няпэўнае жыццё;
     2. далёка, невядома дзе.
   • Хоць у вір галавой (размоўнае) — пра цяжкае, бязвыхаднае становішча.

|| памяншальная форма: вірок.

|| прыметнік: віравы.

• Віравая вада.