вір, , м.

  1. Кругавы, лейкападобны рух вады на рацэ, які ўзнікае ад сутыкнення сустрэчных плыней.

    • В. падзей (перан.).
  2. Глыбокае месца ў рацэ, з ямай, дзе адбываецца завіхрэнне плыні.

    • У віру на калу (разм.) —
      1. пра няўстойлівае, няпэўнае жыццё;
      2. далёка, невядома дзе.
    • Хоць у вір галавой (разм.) — пра цяжкае, бязвыхаднае становішча.

|| памянш. вірок, .

|| прым. віравы, .

  • Віравая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)