вір назоўнік | мужчынскі род
-
Кругавы, лейкападобны рух вады на рацэ, які ўзнікае ад сугыкнення сустрэчных плыней.
- В. падзей (пераноснае значэнне).
-
Глыбокае месца ў рацэ, з ямай, дзе адбываецца завіхрэнне плыні.
- У віру на калу (размоўнае) —
- пра няўстойлівае, няпэўнае жыццё;
- далёка, невядома дзе.
- Хоць у вір галавой (размоўнае) — пра цяжкае, бязвыхаднае становішча.
- У віру на калу (размоўнае) —
|| памяншальная форма: вірок.
|| прыметнік: віравы.
- Віравая вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)