Verbum

вір, ✂, м.

1. Кругавы, лейкападобны рух вады на рацэ, які ўзнікае ад сутыкнення сустрэчных плыней.

   • В. падзей (перан.).

2. Глыбокае месца ў рацэ, з ямай, дзе адбываецца завіхрэнне плыні.

   • У віру на калу (разм.) —
     1. пра няўстойлівае, няпэўнае жыццё;
     2. далёка, невядома дзе.

   • Хоць у вір галавой (разм.) — пра цяжкае, бязвыхаднае становішча.

|| памянш. вірок, ✂.

|| прым. віравы, ✂.

• Віравая вада.