віноўнік, ✂, м.

Той, хто вінаваты ў чым-н., хто з’яўляецца прычынай, крыніцай чаго-н.

  • В. бедства.
  • В. урачыстасці (жарт.).

|| ж. віноўніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)