вілка, ✂, ж.

  1. Назва розных дэталей, прыстасаванняў з раздвоеным канцом.

    • Штэпсельная в.

  2. Такое становішча пры стральбе, калі адзін снарад падае бліжэй, а другі далей ад цэлі (спец.).

    • Узяць батарэю ў вілку.

|| прым. вілачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)