ветрагон, , м. (разм. неадабр.).

Легкадумны, пусты чалавек.

|| ж. ветрагонка, .

|| прым. ветрагонскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)