верабе́й, ✂, м.

Невялікая птушка атрада вераб’іных з карычнева-шэрым апярэннем, якая жыве пераважна паблізу чалавека.

  • Стрэляны або стары в. (перан. вопытны, бывалы чалавек).

|| памянш. верабейка, ✂.

|| прым. вераб’іны, ✂.

  • Вераб’іная ноч (кароткая летняя ноч, а таксама ноч з бесперастаннай навальніцай і зарніцамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)