ве́ра, ✂, ж.

  1. Упэўненасць у кім-, чым-н.

    • В. ў свае сілы.
    • В. ў людзей.

  2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.

    • В. ў Бога.

  3. Тое, што і рэлігія.

    • Хрысціянская в.
    • Чалавек другой веры.

◊

  • Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.

  • Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)