ве́ра,
-
Упэўненасць у кім-, чым
-н. - В. ў свае сілы.
- В. ў людзей.
-
Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.
- В. ў Бога.
-
Тое, што і рэлігія.
- Хрысціянская в.
- Чалавек другой веры.
Браць (узяць) на веру (
разм. ) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)