веянне, ✂, н.

  1. гл. веяць.

  2. перан. З’яўленне новых думак, ідэй у разумовым жыцці грамадства.

    • Новае в. ў гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)