Verbum

вецер, ✂, м.

Рух паветра ў гарызантальным напрамку.

• Моцны в.
• Спадарожны в.
• Паўднёвы в.
• Подых ветру.
• Стаяць на ветры (там, дзе дзьме моцны вецер).
• Трымаць нос па ветры (перан. прыстасоўвацца да абставін).
• Шукай ветру ў полі (пра дарэмныя пошукі).
• Куды в. дзьме (перан. прыстасоўваючыся да большасці думак, поглядаў, густаў).

• Кідаць словы на вецер (разм.) — гаварыць упустую, дарэмна ці неабдумана.

• Вецер у галаве ў каго (разм. неадабр.) — пра легкадумнага чалавека.

• Ветрам падшыты або падбіты (разм.) — пра легкадумнага чалавека, а таксама пра адзенне без цёплай падкладкі.

|| памянш. ветрык, ✂.

• З ветрыкам (пра язду: вельмі хутка; разм.).

|| прым. ветравы, ✂.

• Ветравы подых.
• Ветравое шкло (у аўтамашынах).