Verbum

вецер назоўнік | мужчынскі род

Рух паветра ў гарызантальным напрамку.

• Моцны в.
• Спадарожны в.
• Паўднёвы в.
• Подых ветру.
• Стаяць на ветры (там, дзе дзьме моцны вецер).
• Трымаць нос па ветры (пераноснае значэнне: прыстасоўвацца да абставін).
• Шукай ветру ў полі (пра дарэмныя пошукі).
• Куды в. дзьме (пераноснае значэнне: прыстасоўваючыся да большасці думак, поглядаў, густаў).
• Кідаць словы на вецер (размоўнае) — гаварыць упустую, дарэмна ці неабдумана.
• Вецер у галаве ў каго (размоўнае неадабральнае) — пра легкадумнага чалавека.
• Ветрам падшыты або падбіты (размоўнае) — пра легкадумнага чалавека, а таксама пра адзенне без цёплай падкладкі.

|| памяншальная форма: ветрык.

• З ветрыкам (пра язду: вельмі хутка; размоўнае).

|| прыметнік: ветравы.

• Ветравы подых.
• Ветравое шкло (у аўтамашынах).